Bio

“Aulki jokoa” abestiak iragarri zuen lehen diskoa. Abesti hunkigarria da, artistaren alderik sentiberena erakusten duena. Pop britainiarraren intentsitatea biltzen du pianoaren melodiak, eta Euskal Herriko udazkeneko folk giroa gehitzen zaio ondoren; hutsuneei eta familiarteko maitasunari buruzko testua inguratzen du musikak, eta bihotza ukabil batean biltzen dizun abestia da azken emaitza.

“Munstroa” kantak beldurra eta ausardia uztartzen ditu; gaurik luzeena zurekin pasatuko duela agintzen dizu, berehala buruan geratuko zaizkizun koruen laguntzaz. “Viejo refranero”- k bizitzari abesten dio, argi baikorrez margotzen du pop onena. “Hitzetan” folk amerikarraren erritmora doa, eta ezinezkoa da dantza egiteko gogoari eustea, Idoiaren herrikide Xabi Igoa bertsolariaren hitzek gidatuta.

“25. artikulua” kantu borobila da, aspaldi sortu zirela diruditen klasiko horietakoa; Eñaut Elorrietaren ahotsarekin egiten du bat Idoiarenak. “Mundo al revés” Bea eta Nerea ahizpekin abesten du, eta bossa nova erritmoak darabiltza. “Lo kanta”-k mundua geldiarazten du; artistaren erregistrorik onenak kulunkatzen du entzulearen sehaska.

“Viejo refranero” abestiaren bertsio batek ixten du diskoa. Fernando Velázquezen zuzendaritzapean, Euskadiko Orkestrarekin sortzen duen munduak argi uzten du abestiak ezin direla adreiluzko estruktura zurrunetan sartu, ezinbestekoa inoiz ez baita aldatzen: kalitatea, sentsibilitatea eta istorioak kontatzeko gogoa. Idoiaren eta Maria Osesen iruditeriak sortzen ditu istorio horiek, eta irrikaz mantentzen gaituzte etengabe. Egiten ari garena alde batera utzi eta bere itsasoan murgiltzera garamatza artistak, bere istorioen artean igeri egitera.